Angst en pijn

Ik herken mijn afweer in overschreeuwen en opgeven in relatie tot mijn dochter. We hebben veel conflicten. Zij heeft aangegeven dat ze er niet meer met mij erover wil praten; het heeft toch geen zin.
Pauline: Wat ervaar je daarbij?

Ik word onverschillig of wil alles kapotmaken. En ik wil het ook graag anders. En dat zie ik ook bij haar, denk ik.
Pauline: Je overlevings-denken wil dat het ook via haar weer oké wordt met jullie.

Ja, herkenbaar. Deze mind wil gelijk krijgen.
Pauline: Precies. Het is ook niet gezegd dat je geen gelijk hebt. Alleen, als dat iets moet veroorzaken, zit jij vast. Wat raakt je nu?

Ik ervaar heel veel onrust. Het doet vooral pijn nu ik niet onverschillig word of ga vechten.
Pauline: Wat zegt die pijn jou?

Diep van binnen wil ik dat het goed is tussen ons…
Pauline: Mooi. Normaliter wil je deze pijn niet voelen?

Nee, dat is waar. Er komt nu angst omhoog.
Pauline: Wat gebeurt er nu met de pijn?

Die is weg.
Pauline: De pijn die opkwam kon je nu hebben. De angst zegt dat je er niet tegen kunt als het straks weer zou gebeuren…

Het werkt wel tegen de pijn.
Pauline: Alleen ben je dan niet meer dichtbij jezelf. En ben je niet meer in contact met je hart en het verlangen om in verbinding met haar te zijn.

Ja , helder.
Dank je wel.

Pauline Botden