De ander willen redden

Ik zit vast in de overtuiging dat anderen geen pijn mogen hebben. Er zit een soort blinde drive in.
Mauk: Hoe uit het zich in je?

Als ik er geen gehoor aan geef ben ik dagen van de leg. Als ik er wel gehoor aan geef ook.
Mauk: Deze gewoonte is geboren in een situatie waarin het voor jouw eigen bestaan een overlevingsreactie was.

Ja, ik wilde mijn zus redden, maar ik vind ook dat zulke dingen niet mogen gebeuren.
Mauk: Het punt is niet dat je in concrete situaties anderen zou moeten laten zitten. Het punt is dat je er dwangmatig in zit waardoor je geen onderscheid hebt.

Dat klopt.
Mauk: Vanuit deze overtuiging moeten anderen beschermd worden, ook waar ze vanuit hun eigen kracht in de situatie kunnen staan of kunnen leren staan. Je wordt hulpverlener voorbij wat aan de orde is of wat gevraagd wordt. Hoe ervaar je deze dynamiek in jezelf.

Het lijkt echt over leven en dood te gaan.
Mauk: Wie betreft dat uiteindelijk?

Als het met een ander kan gebeuren kan het ook met mij gebeuren!
Mauk: Hoe is het om dit nu hier te hebben?

Heel spannend. Er is nieuwsgierigheid en er is veel ‘ja maar’. Wat blijft er van me over?
Mauk: Je zit nu precies op de rand tussen je reactiviteit en reëel kijken. Dit kun je niet fiksen omdat je nu weet hoe het zit. Als je bereid bent dit punt in jezelf te houden zonder het op te lossen, kan telkens opnieuw in jou duidelijk worden wat ‘verleden tijd’ is en wat er in het heden aan de orde is.

Dank je wel.  

Mauk Pieper