Eisen stellen of zelf kunnen geven

Ik loop al een tijdje te zoeken naar hoe ik wil communiceren naar mijn Sangha. Ik kom makkelijk in boosheid en verwijten. Ik probeer nu terug te komen naar de dankbaarheid, die er ook is, voor wat ik van ze heb gekregen.
Pauline: Als jij probeert de signalen van je emoties te vervangen door dankbaarheid, dan krijgen ze als je niet oppast een stinkend cadeautje.

Daarom heb ik tot nu toe ook nog niets laten horen. Maar wat nu wel?
Pauline: Mooi. Je weet dat woede is aangeraakt in jou, je weet alleen nog niet de diepere betekenis die het voor je heeft. Je weet wel dat er iets niet klopt voor je.

Ja dat klopt.
Pauline: Als je de emotie rechtstreeks laat reageren, spreekt die altijd in wat er weg moet of wat ze persé moeten doen. Met passend ‘emotiewerk’ kom je weer uit bij jezelf. Dan ga je wellicht weten wat de diepere betekenis van je boosheid is. Dat is je waarheid en geen emotioneel gevoel. Dat is dan je antwoord. Dat kun je dan met een rechte rug en open hart communiceren.

Dit raakt me. Ik herken precies die beweging. Ik stap eruit of ik blijf boos op hen. Nu voel ik pijn. Ik mis het geraakte contact met de mensen.
Pauline: Prachtig. Het mooie is nu, dat jij vanuit deze geraaktheid vanzelf dit geraakte contact met die mensen kunt maken. Simpelweg omdat je daar nu mee in contact bent. Zo verlos je de anderen van jouw eis dat zij moeten doen wat in jouw hart en ziel leeft en geef je het zelf.

Wow, geweldig dit! Dank je wel.

Pauline Botden