Je ware kompas

Afgelopen dagen heb ik continu hoofdpijn gehad. Ik wil heel graag een tijdje mijn bed in duiken, maar ik wil ook niets missen van wat hier in de training wordt geboden. Dat is zo’n spanningsveld in me.
Pauline: Je bent er afgelopen dagen niet mee gaan liggen?

Klopt, en ik ben blij dat ik steeds in de training ben geweest. Al weet ik ook dat ik niet alles heb kunnen meenemen.
Pauline: Wat wens je jezelf toe, nu hier en in je hele leven, rondom dit thema?

De vraag raakt me. Mijn diepste verlangen is om meer zelfzorg te hebben. Mijn best doen en almaar doorgaan is me heel bekend en wil ik niet meer zo.
Pauline: Er komt pijn omhoog nu je beseft wat je verlangen is en hoe hard je, ook nu, je best aan het doen bent.

Ja. Nu voel ik de spanning van het ploeteren in mijn hele lichaam.
Pauline: Je krijgt signalen dat er iets niet klopt, met hoe je bezig bent. Het kan even duren voor je ze kunt verstaan en ernaar kunt handelen.

Zeg dat wel. Ik begin ze wel te herkennen.
Pauline: Je kunt alleen ook eindeloos doorgaan, dat doe je immers al je hele leven.

Oeps, auw.
Pauline: Daarnaast ben je ook nieuwsgierig en wil je alles meemaken; dat heeft je tot hier gebracht.

Ja, dat is zo. Daar zit ook heel veel goeds in.
Pauline: Mooi. Wanneer je dit zo kunt ontvangen, kun je vanaf nu, op het moment dat je bewust wordt van je geworstel, jezelf de vraag stellen: wat is wijsheid nu, hier, op dit moment. Wat is kloppend, voorbij mijn voorkeur.

Ook al is het niet fijn.
Pauline: Exact. Dit is het ware kompas dat je hebt en altijd hebt gehad.

Dit ontroerd me. Dank je wel.

Pauline Botden