Moeten blijven of weggaan is doorgaan met vechten

Ik doe veel zelfonderzoek over hoe ik alles vastzet in begrippen en concepten. De laatste tijd ervaar ik veel meer ruimte. Veel vastigheden lijken er niet meer zijn.
Mauk: En hoe merk je dat.

Vooral aan hoe ik me aan dingen probeer vast te houden terwijl ik weet dat dat het niet is.
Mauk: Kun je een voorbeeld geven?

Ik probeer me zo ook aan de wekelijkse dagOpening vast te houden. Maar dat klopt ook niet. Daarom wil ik graag mijn dankbaarheid uitspreken en deze groep loslaten.
Mauk: Wat ga je daarmee in jezelf achter je laten?

Dat is een goede vraag.
Mauk: Kennelijk is er een idee dat je ergens in zit waar je uit kunt. Je bevrijden van identificaties lijkt nu te betekenen dan je afscheid van de dagOpening hebt te nemen.

Ja en van de zekerheid daarvan.  
Mauk: Je projecteert ‘ergens in zitten’ en ‘loslaten’ nu op de dagOpening. Blijven is dan vast blijven zitten en weggaan is vrijheid.

Dit lijkt wel het verhaal van mijn leven.
Mauk: Dank je wel voor je eerlijkheid. Je doorziet door je zelfonderzoek je gehechtheden. Daarbij krijg je meer ruimte in jezelf. Het ervaren van die ruimte staat los van de interpretatie die je eraan geeft: ‘blijven’ of ‘weggaan’. Als je meent dat die staat van zijn echt moet betekenen dat je moet blijven of juist weggaan, ben je opnieuw gehecht.

Oef. Nu zie ik het weer. Dan blijf ik vechten.
Mauk: Wow. Mooi gezien.

Het gevecht mag ophouden.  
Mauk: En de pijn die het vechten gedaan heeft mag omarmd worden.

Dank je wel.

Mauk Pieper