Twijfel en hartekeuze

Ik zit in dubio rond een situatie op mijn werk. Ik heb daar een belangrijke keuze te maken. Het voelt alsof ik de keuze al gemaakt heb en dat ik het moeilijk vind om mijn opdrachtgever een ‘nee’ te moeten verkopen. Nu ben ik steeds alle voor- en nadelen aan het afwegen.
Pauline: Je zegt eigenlijk dat je weet wat je hartekeuze is.

O ja? Ik ga direct weer wikken en wegen.
Pauline: Zoals je sprak lijkt de ‘nee’ in jou als eerste te zijn opgekomen. Vervolgens vind je het moeilijk dat naar je opdrachtgever te brengen. En dan begint het wikken en wegen. Is ‘nee’ dus je hartekeuze?

Daar zit de twijfel.
Pauline: Twijfel vindt plaats in je hoofd. Als daar je aandacht naar toe gaat, raak je vanzelf de binding met de initiële hartekeuze kwijt. Kun je zien dat dit gebeurt?

Ja, daar kan ik contact mee maken. Het wordt nu ook rustiger in mij.
Pauline: Nu je ziet dat ‘het gebeurt’ ben je los van de identificatie met het twijfelen. Van hieruit kun je de situatie op laten komen en horen wat er in je hart leeft. Wat merk je op?

Ik merk dat ik vooral wil blijven vertoeven in de ruimte waar de situatie nog niet is en ik nog niets hoef te doen.
Pauline: Er is een onderscheid tussen je hartekeuze weten en of je het gaat uitvoeren.

Dat raakt me, als je dit zegt.
Pauline: Nadat je hartekeuze bekend is, ga je kijken of en wanneer het passend is om je keuze tot uitvoering te brengen. Dat is dan je beslissing. Ook als het niet past om je keuze nu uit te voeren, blijft je hartekeuze wel bestaan. Daarmee hoef je jezelf niet af te sluiten ook al doe je iets (nog) niet.

Zo sta ik echt stil bij wat ik werkelijk wil. In plaats van alle gedachten. Dat voelt wel heel respectvol naar mezelf.
Pauline: Daarom heet het een hartekeuze. Het hart is onredelijk.

Hier kan ik mee verder, dank je wel.

Pauline Botden