Ik vind het zo jammer als er even niemand in gesprek gaat met je.
Pauline: Sommige mensen komen er dan in om de dagOpening ‘te redden’. Anderen melden zich juist weer, omdat ze weten wat het zelfonderzoek hier ze kan geven. Daar kun jij jezelf in herkennen.
Dat ‘redden’ ken ik anders ook. Dat is eigenlijk een gezien willen worden.
Pauline: Oké. Eigenlijk zeg je daarmee, dat er nog niet geheelde pijn is van eerdere ervaringen waar je niet gezien werd.
Die pijn ken ik wel ja.
Pauline: Deze pijn heelt alleen niet per se wanneer je nu wel gezien wordt.
Maar ik denk juist dat, als ik nu wel gezien word, het dan ‘weer goed’ met me gaat.
Pauline: Die behoefte lijkt zich alleen nooit echt te vullen.
Dat maakt me verdrietig.
Pauline: Het besef dat je gezien wordt, kan wel je systeem ontspannen. Dat maakt zeker mogelijk dat de pijn omhoog kan komen en gehouden kan worden.
Dus toch naar de pijn. Het voelt heel vast in mijn lichaam nu.
Pauline: Rustig aan nu. Ben je je nu bewust dat er pijn is en dat jij met die pijn bent?
Ja.
Pauline: Dit besef is de ‘holding’ die de pijn kan ontvangen.
Nu voel ik meer ontspanning.
Pauline: Mooi. En je tranen geven aan dat er een heling plaatsvindt.
Dus steeds naar binnen gaan en me niet inspannen om iets voor elkaar te krijgen?
Pauline: Pijn van een gemis heelt niet door het in het heden aandacht te krijgen. Dat kun je nu zien.
Het voelt heel vol nu.
Pauline: Je hebt jezelf gezien en ontvangen.
Dank je wel.
Pauline Botden
