Ik merk dat ik mijzelf niet durf in te brengen omdat ik verwacht afgebrand te worden.
Mauk: Ontvang even die strenge stem die in jou actief wordt.
Ik zie mijzelf ook erg streng en oordelend naar anderen zijn. En ik betrap me erop dat ik mijzelf daar beter bij voel, terwijl ik dat eigenlijk niet wil en het ook als een patroon zie.
Mauk: Eerlijk. Dank je wel. Welk deel van jou zit in de knel van waaruit dit nodig wordt?
Ik ben vroeger veel gepest en dan hoorde ik er niet bij. Dan kon ik mijzelf er boven plaatsen door anderen te veroordelen.
Mauk: Welke mogelijkheden bood je dat?
Daardoor kon ik überhaupt in de klas blijven en nog enigszins functioneren.
Mauk: Voel even vanuit welke wanhoop je dit nodig hebt gehad en verbind je even met dat meisje in wie deze intelligentie wakker werd.
Ik voel de pijn en het wordt zachter.
Mauk: Je hebt jezelf een kracht gegeven waardoor je het verlangen om te blijven gestand kon doen. Klopt dat?
Ja en daarmee hoef ik mijzelf nu niet meer af te keuren.
Mauk: Je lijkt dan nu de pijn, de nood van het meisje, de drijfveer en haar intelligentie allemaal aan te nemen.
Ja, het voelt heel compleet zo.
Mauk: Is het dan ook o.k. om het besef erbij te halen dat het pesten en het ontstaan van het patroon het verleden is en je leven altijd weer nieuw is?
Ja en daar neem ik even de tijd voor. Dank je wel.
Mauk Pieper
