Ik kreeg gisteren een appje van een vrouw uit een dorp in Kenia, waar ik op bezoek ben geweest. Zij vertelde me dat ze een kindje had verwelkomd.
Mauk: Wat deed dat met je?
Ik ging meteen bedenken waarom er contact gemaakt werd en wat er van mij verwacht wordt.
Mauk: Je moet meteen wat.
Ja en dat terwijl ik enorm warme herinneringen heb aan het contact daar.
Mauk: Wat bedoel je met ‘terwijl’?
Vanuit de warmte die er was, verrast het me dat een deel van mij blijkbaar op zijn hoede is.
Mauk: Scherp gezien. En wat doet dat besef nu in jou?
Dat doet pijn.
Mauk: Waar brengt die pijn je?
Dat brengt me terug bij de warme band en nabijheid die er was, van waaruit ik haar bericht nu open kan innemen.
Mauk: En wellicht is dat hoe je je ook wilt verhouden, nog los van hoe het was?
Ja, vanuit visie.
Mauk: Vanuit die openheid ben je vrij om al dan niet iets bij te dragen als dat in je hart leeft en klopt.
Dank je wel.
Mauk Pieper
