Ik heb een aantal nachten niet goed geslapen en ik maak me zorgen of ik wel voldoende aandacht zal hebben bij de dingen die ik moet doen.
Pauline: Wat is jouw ervaring van je mate van aanwezigheid op momenten dat je je zorgen maakt?
Uhm, je hebt het dus niet over dat ik niet genoeg heb geslapen?
Pauline: Dat klopt, ik stel je een onderzoeksvraag.
Oké. Wanneer ik me zorgen maak, dan is mijn aanwezigheid vrij beperkt.
Pauline: Je denken over wat er zou kunnen gaan gebeuren, houd je weg uit het moment.
Ja. Dat is ook wel ontluisterend.
Pauline: Wat ervaar je nu?
Nu ervaar ik ook mijn lichaam. En ik voel me verdrietig worden.
Pauline: Is dat oké voor je?
Ik merk dat ik graag wil weten waar dat vandaan komt.
Pauline: En ben je dan nog bij het verdriet?
Nee. Dat gaat snel, zeg.
Pauline: Kun je je aandacht weer terugbrengen naar je lichaam en de gevoelens?
Ja, dat lukt. Ik ervaar meer ontspanning nu, ook nog wel verdriet, en ik voel dat mijn lichaam ook echt moe is.
Pauline: Hoe ervaar je je aanwezigheid nu?
Heel helder. En ik weet nu dat ik vandaag ook fysieke rust nodig heb.
Pauline: Prachtig. Door zelfonderzoek ga je bewust voorbij de eerste reactieve neigingen. In plaats van datgene wat je getriggerd heeft aan te willen pakken, opdat er hopelijk rust komt, is er nu ontspanning en weet je van daaruit wat juist is om te doen.
Ja. Dank je wel.
Pauline Botden
