Ik voel me schuldig naar mezelf als ik me eenzaam voel.
Pauline: Kun je dit ontvangen?
Ik ga zo in de reactie. Ik ben blijkbaar niet stil genoeg.
Pauline: Mooi, dit weet je dus.
Ik denk toch alsmaar dat ik fout ben en dat ik er wat aan moet doen.
Pauline: Een eindeloos gevecht in de duale mind, totdat je dit gaat herkennen als een eindeloos gevecht. Reactiviteit komt op, dat is geen bewust besluit. Al is het wel zo, dat als je rust in jezelf, er ook de mogelijkheid is dat je de patronen ziet opkomen en het niet tot actie komt.
En dat vergeet ik dan steeds weer.
Pauline: Ook dat is deel van je pad. Hoe is het nu?
Ik ervaar nu verdriet.
Pauline: Je hart weet dat het mogelijk is om steeds weer opnieuw thuis te komen bij jezelf?
Ja. En dat ik niets kan doen aan die reactiviteit, geeft rust.
Pauline: Oké. Het is echter ook niet bedoeld als vrijbrief voor wat je doet.
Hoe bedoel je dat?
Pauline: De actie, die voortkomt uit een reactie, is wel jouw verantwoordelijkheid. Dus niet in de zin, dat je het had kunnen voorkomen. Wel dat je, op het bewuste pad, iedere actie wilt toetsen aan wat waar en juist is in je hart.
Ja, eigenlijk is dat je geweten.
Pauline: Precies.
Heel fijn. Ook dat ik hier ontvangen word.
Dank je wel.
Pauline Botden
