Ik heb vorige week mijn best gedaan om met een aantal mensen samen te komen. Toen dat uiteindelijk gelukt was werd het stil. Toen kwam in mij op dat mensen dankbaar naar mij mochten zijn. Maar er kwam niets.
Mauk: Wat gebeurde er toen met je?
Ik ging me allerlei dingen afvragen over hoe ik het gedaan had. Was ik er te hard ingegaan? Moet ik meer achteroverleunen? Wat moeten de anderen goedmaken?
Mauk: Allemaal goede vragen. Ze getuigen ervan dat iets in jou beloond wilde worden en dat je dan in vertwijfeling raakt als dat niet gebeurt.
Ja daar lijkt het toch wel op.
Mauk: Je bent jezelf gaan geven aan iets wat voor het geheel van de groep belangrijk is. De start daarvan is een precair moment.
Wat bedoel je daarmee?
Mauk: Op het moment dat je gaat geven omdat iets nodig is, kun je iets in jezelf overslaan.
Ik wilde helder hebben wanneer en waar de bijeenkomst zou zijn. Dan is het toch logisch dat ik in actie kom.
Mauk: En daarmee kun je jezelf ook ergens inzetten zonder jezelf even af te vragen of je vanuit een vrije positie komt.
Dat raakt. Nu is er pijn.
Mauk: Wat zegt deze geraaktheid?
Dat weet ik niet, maar ik kom nu wel weer thuis bij mijzelf.
Mauk: Dat lijkt te bevestigen dat je jezelf niet helemaal mee had genomen.
Ja, dank je wel.
Mauk Pieper
