Ik woon gescheiden en de jongste dochter woont bij mijn partner. Die belde gisteren op en die wilde een spelletje met mij doen. Dat paste niet en dan heb ik het gevoel dat ik haar in de steek laat.
Mauk: Je zegt dat je het gevoel hebt dat je haar in de steek laat. Wat betekent dat over wat er echt gaande is?
Ze is nu vijftien en dat is de leeftijd waarop ik het contact met mijn vader verloren heb. Die pijn wordt dan aangeraakt.
Mauk: Er wordt een pijn geraakt uit je eigen geschiedenis. Als je daar je aandacht naar toe brengt, haal je die weg bij wat zich op dat moment tussen jou en je dochter afspeelt.
Ik heb pijn omdat ik het gezin niet bij elkaar heb kunnen houden.
Mauk: Ook dat is in feite een pijn uit je verleden. Ik zeg niet dat dat geen pijn doet, maar dan gaat het over jou en niet over de concrete situatie op dat moment met je dochter.
Wat bedoel je daarmee?
Mauk: Je dochter heeft de moed om uit te reiken in hoe de situatie nu is. En jij komt er niet aan tegemoet. Dat is de realiteit tussen jou en je dochter op dat moment. Als jij verdwijnt in de pijn van je verleden of van de ontstane context, dan heeft ze jou op dat moment niet.
Nu voel ik een heel andere pijn en geraaktheid.
Mauk: De pijn over de rauwe realiteit. De uitnodiging aan de volwassen ouder is om de bedding te zijn voor de pijn die er dan is. Dat geeft een bredere aanwezigheid dan die welke er is als het alleen gaat om de vraag of je wel of niet aan haar verlangens tegemoet kan komen. Dan staat je eigen ‘pijnverwerking’ niet tussen jou en je dochter in. Die pijn verwerking is belangrijk. Maar dat is jouw proces en jouw verantwoordelijkheid. Idealiter belast je daar je dochter niet nogmaals mee.
Nu heb ik hem. Dank je wel.
Mauk Pieper
