Er zijn nu heel wat oproepen om je voor te bereiden voor momenten dat er geen stroom of water is en dergelijke. Maar ik onderneem geen actie.
Mauk: Raakt het wel iets in je?
Ik word er wel onrustig en een beetje bang van.
Mauk: Dat zou om actie kunnen vragen.
Ja en ik heb ook wel de intentie om er iets aan te doen.
Mauk: Maar iets houdt je tegen?
Ja, want als ik in actie kom geef ik eraan toe dat er iets niet goed gaat.
Mauk: En er lijkt iets te knagen.
Iets in mij volhardt in de houding dat je vertrouwen moet geven aan alles en iedereen en het is alsof ik me daar opnieuw toe moet verhouden.
Mauk: Je lijkt een gehechtheid aan een ideaalbeeld op het spoor te zijn.
Er komt ook schaamte op als ik eraan denk dat ik mijn principes opgeef.
Mauk: We kunnen geïdentificeerd zijn met ons morele gelijk. Dan wordt het moeilijk om de realiteit onder ogen te komen. We komen erboven te staan. Dan hoeven we ons niet meer te verhouden tot hoe het is en tot de mensen die erbij betrokken zijn.
Ja en dat klopt niet meer in mij.
Mauk: Je morele gelijk mag getransformeerd worden tot een visie die in je hart leeft. Als de realiteit deze weerspreekt doet dat pijn in je hart. Dan kun je open staan voor wat je te doen hebt in wat zich aandient. Je kunt je dan verhouden tot de imperfecties in het leven zonder je hart in te leveren.
Dank je wel.
Mauk Pieper
