Ik denk erover te gaan verhuizen, alleen woon ik dan wel verder van mijn moeder af. Dat vind ik lastig, ik heb in het verleden veel voor haar gezorgd. Ik besprak dit met haar, en toen zei ze, ‘joh ik red me wel’. Wat is er veranderd in onze dynamiek?
Pauline: Wat is jouw antwoord op deze vraag?
Er komen nu tranen omhoog. Er is ook iets zachts. Ze sprak laatst uit dat ze ook heel trots op me is. Ik vond dat zo fijn om te horen.
Pauline: Wat is er voor jou nu veranderd in jullie relatie?
Ik signaleerde niet meer zo de behoeftigheid en het klagerige in het laatste gesprek.
Pauline: Van jou of van haar?
Van haar.
Pauline: Nu is de vraag, is zij veranderd of zie jij haar anders dan voorheen?
Je vraag verrast me.
Pauline: Jouw zorgen voor haar is ook een afweerhouding, opdat jij er iets voor terug zou krijgen.
Ja, dat klopt.
Pauline: Nu heb jij je geopend voor de mogelijkheid dat je op een minder ‘beschikbare afstand’ van haar gaat wonen. Daarmee neem je een meer autonome positie in dan voorheen. Je staat meer op eigen grond. Kun je dat ook ervaren?
Ja, ik voel wel een verticaliteit, ook de laatste keren bij haar.
Pauline: Mooi. Door de veranderde positie in jezelf is ook je beeld van haar verschoven. Het beeld dat jij voor haar móet zorgen want anders...
Dat geeft nog wel een spannend gevoel en ik kan mee met wat je zegt.
Pauline: Nu jouw beeld van haar niet meer vastzit kun je ook aspecten van haar zien die buiten dat beeld vallen.
Oké…
Pauline: Is zij nu veranderd, of heb jij haar niet eerder zo kunnen zien?
Dat raakt me diep nu. Het is ook verdrietig te zien waar ik in vast heb gezeten. En haar in heb vastgehouden.
Dank je wel!
Pauline Botden