Ik zit de laatste tijd in eenzaamheid en een plek van verlaten zijn. Als kind heeft mijn moeder me regelmatig in een kindertehuis gezet. Het geeft een gevoel dat de ander nooit meer terugkomt.
Mauk: Een klein kind heeft minder vermogen om met bewustzijn een tijdsspanne te overzien. Als iemand dan een tijdje weg is, doet het zich voor als een eeuwigheid.
Ik kom ook uit een familie waar mensen niet meer terugkwamen na de oorlog.
Mauk: De pijn die jouw moeder heeft over de mensen die niet terugkwamen, is waarschijnlijk groter dan ze kan verwerken.
Dat voelt wel zo ja.
Mauk: Als je moeder geen contact maakt met haar eigen pijn houdt ze afstand tot zichzelf en daarmee tot alles wat haar lief is.
Dit te horen geeft nu een verzachting.
Mauk: Wellicht omdat je beseft hoe groot de pijn van je moeder was en dat daarmee de afstand die ze tot jou houdt nu je compassie heeft?
Ja en het brengt me ook bij mezelf als dit even waar voor me mag zijn.
Mauk: Dank je wel voor hoe je nu dit aspect van je leven aanneemt. Daarmee verandert er al zoveel doordat jouw perspectief veranderd is.
Ja, dank je wel.
Mauk Pieper
