Ik zie dat ik een gevoel van leegte tot op heden opvul met allerlei projectjes. En dat opvullen is ook een deel van mijn identiteit geworden. Het is een eindeloos gebeuren.
Pauline: Wat neem je nu waar?
Verdriet en ook hulpeloosheid; wat hou ik nog over?
Pauline: Je ervaart een leeg gevoel, omdat er iets niet meer is. En je merkt op dat je daar heel snel van weg wilt. Ook weg van een ongemakkelijk, onmachtig gevoel.
Ja. Het voelt zo alleen.
Pauline: Kun je nu je aandacht brengen naar deze gevoelens, inclusief naar het verdriet daarover?
Ik ervaar heel veel spanning. Ik ben alweer aan het vluchten.
Pauline: Mooi waargenomen. Erkennen wat er wel plaatsvindt is de weg.
Alleen zit ik er wel in.
Pauline: En zodra je het ziet, kun je wellicht beseffen dat je er voor dat moment niet mee geïdentificeerd bent.
Ja, nu ervaar ik de ruimte en ook dat het voelt. Als ik er normaal middenin zit, is er alleen het gevoel.
Pauline: Besef je nu dat je dit bewust bent? Ofwel, dat je bewust bent dat er zowel bewustzijn is en alle gevoelens en gedachten die je je bewust bent?
Ja, bijzonder.
Pauline: Hoe verhoud je je nu tot het gegeven dat er een gevoel van eenzaamheid en leegte is?
Dat is nu oké.
Pauline: Je kunt wat je voelt nu houden en dat weet je nu ook.
Ja. Dank je wel.
Pauline Botden
