Het gaat niet zo heel goed met mijn dochter. Zij voelt zich depressief. Toen ik even oud was als zij zat ik ook in die situatie. Het raakt mijn eigen pijn. Hoe kan ik die pijn parkeren en voor haar zijn?
Mauk: Als je die pijn niet parkeert, wat zou er dan gebeuren?
Dan ben ik bang dat ik haar banger maak of dat ik er niet genoeg kan zijn.
Mauk: Je spreekt nu over wat je gaat denken. Kun je ook de pijn toelaten?
Ik vind dat lastig.
Mauk: Bij de pijn weg willen blijven geeft de boodschap af dat het niet goed komt als het verdriet gaat stromen. En dat voedt de neiging om vanuit je hoofd een oplossing te zoeken. Zowel bij jou als bij je dochter.
Nu zak ik in het verdriet.
Mauk: Hoe is dit?
Fijn dat ik er niet in verzuip en dat ik aanwezig ben.
Mauk: Is er nu nog de angst dat het niet goed komt?
Nee nu niet, maar ik ben wel onzeker.
Mauk: Jij bent er doorheen gekomen en weet tegelijkertijd niet zeker hoe zij hier doorheen gaat komen. Is dat hier en nu even uit te houden?
Ja nu wel. Het wordt rustiger nu en er is meer ruimte.
Mauk: Je representeert nu dat er hele lastige gevoelens kunnen zijn, die wel reëel zijn, maar daarom in hun betekenis nog niet waar hoeven te zijn. Dat draag je over aan je dochter als je zo bent. Terwijl je ook niet zeker weet dat het hierdoor goed gaat komen. Toch is dit is veel krachtiger dan pijn vermijden of negatieve gedachtes bestrijden.
Ja dat besef ik nu. Dank je wel.
Mauk Pieper
