Ik zit in de palliatieve fase van mijn leven. Ik voel me nu op dagelijkse basis ziek. En ik heb een euthanasieverklaring. Daardoor hoeft het niet meer als ik me echt beroerd ga voelen. Maar nu ga ik er toch overheen.
Mauk: Wat bedoel je daarmee?
Mijn lijf zegt dat ik moet gaan liggen, maar als ik nu ga liggen dan houdt het op. Dan wordt dat mijn leven.
Mauk: En daar wil je nu niet aan.
Nee, ik wil mijn leven volledig gepakt hebben.
Mauk: Gaan liggen is nu hetzelfde als het leven opgeven?
Ja zo voelt het wel.
Mauk: Je wordt nu getart om helder te worden over wat het betekent om afscheid te mogen nemen als het niet meer gaat. Wat is het moment wanneer het genoeg mag zijn?
Ja dat weet ik niet.
Mauk: Iets in jou wil niet naar dat punt gebracht worden. Je verzet uit zich nu in doorgaan, ook als je moe bent.
Ik wil leven!
Mauk: En daarom staat uitrusten nu gelijk aan toegeven aan het einde.
Ja.
Mauk: Mag ‘leven’ ook betekenen dat je zo nu en dan toegeeft aan je vermoeidheid?
Dat ontspant me en het doet veel pijn.
Mauk: Dank je wel voor je eerlijkheid en je moed om deze tocht te gaan.
Mauk Pieper
