Gisteren deden we zelfonderzoek over machteloosheid. Toen raakte ik in paniek.
Mauk: Wat diende zich daaraan?
Dat het in mij helemaal niet kan dat ik machteloos ben. En als dat wel dreigt, dat ik dan bevestiging van buiten wil hebben.
Mauk: En als dat niet komt?
Daar ben ik bang voor. En dan probeer ik macht te krijgen.
Mauk: En dat veroorzaakt weer van alles.
Dan voldoe ik niet terwijl ik mijn best doe te controleren.
Mauk: Je wordt geconfronteerd met hoe je wilt voldoen of iets goed wil doen, waarschijnlijk om goed te zijn in de ogen van de ander.
En er lukken ook wel dingetjes en dat zou toch genoeg moeten zijn.
Mauk: Zo houd je het binnen een gematigde bandbreedte. Je zorgt dat dingen lukken en dat de manier waarop je dat vanuit controle doet nog wel aanvaardbaar is. Je maakt overal een ‘lukprogramma’ van. Niet zo spectaculair als vroeger misschien, maar het gaat nog best wel zo.
Ja, zoiets.
Mauk: Beantwoord dat aan je verlangen om vanuit heel en compleet zijn in fierheid te mogen vallen en opstaan?
Nee helemaal niet.
Mauk: Hoe is het nu?
Rustiger en ik voel nog meer spanning.
Mauk: Je landt meer in jezelf en je ervaart hoe spannend dit voor je is.
Er komen nu hele stukken van mijn leven voorbij. Het kon ook alleen maar zoals ik het gedaan heb.
Mauk: Waarschijnlijk wel.
Nu wordt het nog rustiger.
Dank je wel.
Mauk Pieper
