Ik ben bang dat ik te ver zal gaan als ik boos ben. Dat is ook wel eens gebeurd.
Pauline: Werd je dan ook fysiek boos?
Nee dat niet. Alleen verbaal en echt niet netjes.
Pauline: In ieder geval wil je daarmee recht doen aan iets van jezelf.
Misschien wil ik daarom die woede-uitbarstingen soms ook helemaal niet kwijt?
Pauline: Wat haal jij eruit?
“En nou mag ik”! Het is bijna wraak.
Pauline: Dat ‘mag’ natuurlijk helemaal niet en het leeft wel in je.
Ja. Ik wil ergens ook dat het er helemaal mag zijn, dat ik er even helemaal mag zijn. Even geen grenzen. Nu is het tijd voor mij.
Pauline: Oké, het is nu gesproken. Hoe is het nu?
Ik voel me nu ook verdrietig.
Pauline: Wat doet je pijn?
Dat ik er ook toe doe en dat ik daar zo voor heb gevochten. Alleen, dan doe ik de ander pijn en dat doet ook zeer.
Pauline: Mooi. Nu zijn jullie beiden in beeld.
En hier zit ik vaak in vast. En dan word ik daar weer kwaad over.
Pauline: Er is iets wat van jou uit belangrijk is én je ziet dat de manier waarop je dat tot nu toe naar de ander doet, je niet meer onverschillig laat.
Ja, maar dan?
Pauline: Kan het de bedoeling zijn, dat, wanneer je de pijn over hoe je het doet ervaart, je dan terug ‘in je hok’ moet?
Dit raakt me.
Pauline: Wil je dit dan bij je dragen? En-en; niet het een of het ander. Niet alleen voor de ander, niet alleen voor jezelf.
Dat is goed dat je dat nog erbij zegt. Ja, dit wil ik. Hoe moet dat dan?
Pauline: Je overlevingssysteem wil dit weten; laat bewustzijn het werk doen. Je weet in ieder geval wat niet meer klopt voor je.
Ja, dat is zo. Dank je wel.
Pauline Botden
