Ik heb de balans opgemaakt over mijn werk. Ik heb ook feedback gekregen over mijn functioneren. Nu vraag ik mezelf af, heb ik financieel gevraagd wat het waard was? Ben ik het wel waard geweest?
Pauline: In de ogen van wie?
Oef, die vraag raakt me. Duidelijk niet voor mezelf.
Pauline: Je lijkt je nu te realiseren dat je heel veel afstemt op de ander, waaraan je tot nu toe je waardigheid hebt ontleend. Als zij het oké vinden ben jij waardig.
Ik wil graag mezelf meer waarderen.
Pauline: De stap naar waardering voor jezelf ligt niet in het ‘doen’ van zelfwaardering, het is het ontmantelen waar je tot nu toe in vastzit.
Hoe kom ik hier dan uit?
Pauline: De hoe-vraag is vaak een poging om de situatie te fiksen, een weg eruit te vinden. We willen zo graag af van de gewoontes waar we last van hebben. De weg naar werkelijke bevrijding is onderzoek. Je kunt starten met onderzoeken in welk verhaal je tot nu toe hebt geloofd en geleefd.
Tja, als ik maar aardig ben voor de anderen, krijg ik hun waardering. Althans, een beetje.
Pauline: Precies, voor toen je dit hebt ‘ontdekt’, kreeg je daarvoor voldoende waardering. Nu onderken je dat het een afgezwakte versie oplevert.
Het doet nu nog meer pijn.
Pauline: En je kunt het toelaten. Hoe is het nu ten aanzien van waardering voor jezelf?
Ja dat ervaar ik, vooral omdat ik nu ‘het werk’ doe wat nodig is.
Pauline: Een waarde als waardering, is een kwaliteit van je hart. Die is niet afhankelijk van de situatie of de actie die je doet. Daarmee ligt een waarde dichterbij wie je werkelijk bent, en die is er altijd al geweest.
Nu wordt het ineens rustiger in me. Ik ben oké, onafhankelijk hoe ik iets doe!
Dank je wel.
