Ik ervaar de laatste dagen weer meer eenzaamheid. Ik zat met vrienden en het gesprek ging eigenlijk geheel langs me heen. Ik zie dat ik me dan afzet tegen wat er gesproken wordt, terwijl het eigenlijk niet het onderwerp betreft.
Pauline: En wat in jou wil je met het afzetten buiten je houden?
Ik wil niet weer voelen dat ik me alleen voel.
Pauline: In relatie met een ander of anderen, ontmoet je vaak pijn en boosheid op de punten waar je vroeger niet in ontmoet bent. Waardoor je je destijds hebt moeten afsluiten, tegen de pijn die dat opriep.
Dat niet ontmoet zijn raakt me.
Pauline: Mooi. Het is essentieel dat jij nu jezelf hierin kunt ontmoeten, het vraagt om ontvangen te worden. Laat jezelf niet nog een keer in de steek.
… Bijzonder hoe, met het voelen van de pijn, ik me ook weer gevulder voel.
Pauline: En ervaar je de mensen hier nu verder weg of dichterbij?
Dichterbij. Ik voel ook verbinding.
Pauline: Door niet met ‘hen’ bezig te gaan, maar juist de pijn te ontvangen van dat er even geen verbinding is, komen ze in jou weer dichterbij.
Ik kan ook zien dat de mensen om me heen me zeker willen ontmoeten, en dat het niet willen voelen juist hetgeen is wat mij erbuiten houdt.
Pauline: Veel mensen zoeken, bewust of onbewust, mensen om zich heen in het idee de pijn van eenzaamheid niet meer te hoeven voelen. Echter, het tegendeel is waar: als je je eenzaamheidsgevoelens wilt onderzoeken, zoek een groep mensen op.
Ja zo werkt het. Dat geeft moed.
Dank je wel.
Pauline Botden
