Je sprak over de vreugde die opkomt als je bij jezelf bent. Ik kan de vreugde wanneer ik in de natuur ben steeds meer voelen.
Pauline: Wat voor vreugd ervaar je dan?
Ik voel dan levendigheid. En kracht.
Pauline: Wanneer je geraakt wordt door iets, nu is het voor jou de natuur, dan loert het gevaar dat je de kwaliteiten die je ervaart vooral toedicht aan dat wat de trigger was.
Maar ik vind die paarden ook echt indrukwekkend krachtig.
Pauline: Dat is ook zo. En het is ook: je kunt alleen kracht zien als je zelf kracht kent. Je kunt de zachtheid alleen herkennen als je zelf zachtheid kent. Hoe is dit voor je?
Je geeft me er iets bij.
Pauline: Ja. En dan is het zowel, wow, wat prachtig om te zien, als een ‘her-innering’ dat dit ook leeft in jou. Dit is een vreugdevolle realisatie.
Het lijkt wel alsof ik al het mooie dat ik zie alleen maar buiten me houdt.
Pauline: Tot nu toe. We hebben in onze opvoeding allemaal naar de ander en de dingen gekeken om te kunnen leren hoe je moet leven in de wereld. Daar is niets mis mee. Er kan echter een moment komen dat je ook wilt weten wie jij bent en wat voor jou belangrijk en wezenlijk is.
Ik ervaar nu een gevoel van heimwee. Ik vertaal dat als een verlangen naar huis.
Pauline: Mooi. Op het pad van bewuste ontwikkeling kun je dan vragen: waar ben ik werkelijk thuis?
Dit ontroert me. Dank je wel.
Pauline Botden
