Afgelopen maanden heb ik veel ervaren rondom verder loslaten, onthechten en ook weer vastklampen. Ik heb me gerealiseerd dat er altijd verlangen onder zit, een steeds dieper verlangen lijkt wel. Het gaat me over waarheid. De pijn van aanvaarden is de weg naar mijn waarheid. Dat kan betekenen dat er nog meer gaat verschuiven in mijn leven, dat vind ik ook spannend.
Pauline: Spannend en …
Ik heb er ook zin in!
Pauline: Dat is zichtbaar. Vanaf het moment dat in je vroege jaren overleven belangrijker wordt, sluit de poort naar je hart en je ziel. Dat is pijnlijk, omdat je de verbinding met de bron verliest. Waar jij van getuigt is de weg terug.
Het ontploft in volte in wat het allemaal mag worden, als ik naar de waarheid kan luisteren. Dit is een cadeau van het leven terwijl ik ook stervende ben.
Pauline: Als je in deze staat bent, zoals ook nu, wat is het dan dat ontploft?
Mijn ego, mijn afweer.
Pauline: Ja. En het ego wil er vervolgens ook weer iets van maken, “wat kan het allemaal worden?”.
Oh ja!
Pauline: Wanneer je de afweer doorziet, blijft het verlangen dat waarheid ook in de wereld mag komen. Er is dan: én het is goed zoals het is én ik wil dat dit geleefd wordt.
Ja, zo is het.
Pauline: Vreugdevol omdat je samenvalt met jezelf, en opwindend. Dat kun je ervaren nu.
Hier valt verder niet zoveel te zeggen.
Pauline: Waar waarheid spreekt, valt een heleboel gebabbel weg.
Dank je wel.
Pauline: Dank je wel dat je je proces zo hebt aangenomen en getuigt van wat er dan mogelijk is.
