Ik ben 6 jaar geleden gescheiden. Het blijft een enorme uitdaging om met mijn ex te communiceren. Ik krijg het gevoel dat de emoties naar mij toe uitgeleefd worden. Elke keer ben ik daarvan van slag.
Pauline: Welke emoties krijg je naar je toe?
Vooral frustratie.
Pauline: En wie moet daar wat mee?
Hij moet daar iets mee.
Pauline: Mooi, dat heb je helder. Wat gebeurt er nu?
Nu komt er bij mij frustratie. Daar moet ik natuurlijk mee aan de slag.
Pauline: Klopt. Op zich ben je al een heel eind. De meeste mensen, wanneer ze frustratie-energie naar zich toe krijgen, hebben het idee dat zij iets fout hebben gedaan. Jij weet intussen dat, waar hij gefrustreerd is, hij iets heeft te doen.
Ja.
Pauline: Er komt nu verdriet omhoog. Waar ben je verdrietig over?
Dat dit maar blijft gebeuren, ook na 6 jaar.
Pauline: Jullie zijn niet voor niets uit elkaar gegaan, er zijn zaken geweest waar jullie niet uitkwamen. En jij verwacht dat jullie dat nu wel zouden kunnen?
Zo had ik er nog niet tegenaan gekeken. Die verwachting heb ik wel ja.
Pauline: En hier zit jij in vast.
Auw, ja.
Pauline: Deze pijn toelaten brengt je in ieder geval dichter bij jouzelf. Wat komt er nu omhoog?
Dat ik heel graag in verbinding leef met hem en met alle mensen. Het doet nu nog meer pijn.
Pauline: Hoe meer je weet wat wezenlijk belangrijk voor je is, hoe meer het schuurt als dat er in vorm niet is. Daar zul je je altijd voor willen inzetten. Alleen, soms lukt het niet. Dan is er de keuze tussen je hart sluiten en vinden dat hij moet veranderen, of de pijn toelaten waardoor je hart weer open is voor iedereen.
Dit klopt ja. Ik kies voor mijn hart open. Dank je wel.
Pauline Botden
